No Borders Music

 46. Aldous Harding - Warm Chris (4AD) 4η full length κυκλοφορία για την απίστευη Aldous Harding και το Warm Chris είναι ταυτόχρονα ο πιο ευκολοάκουστος αλλά και ο πιο εκκεντρικός της δίσκος. Οι συνθέσεις είναι εντελώς λιτά pop/folk τραγούδια με τη φωνή της σε πρώτο πλάνο αλλά σχεδόν σε καθένα απ αυτά η Νεοζηλανδεζα αλλάζει τόσο πολύ τη φωνή της που αν κάποιος σου έλεγε ότι τραγουδάει άλλο άτομο εύκολα θα το πίστευες. Το Warm Chris είναι η φυσική συνέχεια του Designer του 2019 και είναι από τους δίσκους που ακούγοντάς τους χωρίς να ξέρεις περί τίνος πρόκειται δεν είσαι σίγουρος αν κυκλοφόρησε το 1970 ή το 2022. Οι fans θα αγαπήσουν, οι newcomers θα κολλήσουν και θα ψάξουν και τα 3 προηγούμενα διαμάντια της. Youtube playlist. 47. Sangre De Muerdago - Cantiga da Rainha das Aguas (self released) To δεύτερο μέρος της live συνεργασίας των Sangre De Muerdago με τους Judasz & Nahimana μόλις κυκλοφόρησε. Droney, σκοτεινό folk με μελωδίες από τη παραδοσιακή μουσική της Γαλικίας, έγχορδα, h

 Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με δίσκους που κινούνται στον ευρύτερο σκληρό ήχο είτε αυτός ονομάζεται punk είτε metal είτε ό,τιδήποτε στο ενδιάμεσο. 41. Science Man - Nines Mecca (Swimming Faith Records) O Science Man είναι ο John Toohill από το Buffalo της Νέας Υόρκης και μέσα σε λιγότερο από 20 λεπτά καταφέρνει να μας δώσει ένα φρενήρες και ανισόρροπο μίγμα garage/grunge/hardcore punk. Φανταστείτε κάτι σαν τους Stooges, τους Scratch Acid και τους Fang αλλά στο πιο hardcore και στο πιο heavy. Δίσκος που σε κάνει να πατάς το repeat συνέχεια. Ακούστε στο bandcamp . 42. Cold Brats / Pakt - Split EP (Crapoulet Records/No Spirit/Smelly Cat Records/Mad Schnauzer Records/Štrigon Records) Οι Cold Brats είναι από τη Ρουμανία, οι Pakt από τη Σλοβενία. Και οι δύο  μπάντες είναι στα όρια του noise rock αλλά οι πρώτοι παίζουν σύγχρονο post punk ενώ οι δεύτεροι hardcore/d-beat . Ακούγοντας τα τραγούδια  φαντάζομαι πώς και οι δύο πρέπει να ειναι μανιακές στα live και ελπίζω κάποια στ

 36. Park Jiha - The Gleam (Glitterbeat) H Park Jiha επιστρέφει στη Glitterbeat με τον τρίτο της δίσκο The Gleam. Όπως και το αριστουργηματικό Philos του 2019, πρόκειται για μια δουλειά που έχει ηχογραφηθεί εξολοκλήρου από την Νοτιοκορεάτισσα μουσικό και κινείται μεταξύ της avant garde, του ambient, της κινηματογραφικής μουσικής αλλά και της μουσικής παράδοσης της χώρας της. Το παραδοσιακό αυτό κομμάτι οφείλεται βασικά στη χρήση οργάνων όπως τα πνευστό piri και saenghwang (το οποίο απεικονίζεται και στο εξώφυλλο) καθώς και ένα είδος κρουστής άρπας που ονομάζεται yanggeum και σχεδόν καθόλου στο στυλ της μουσικής αυτής καθ αυτής μιας και ο τρόπος που η Park Jiha παίζει τα όργανα αυτά είναι εντελώς παράδοξος σε παραδοσιακά πλαίσια. Οι συνθέσεις του δίσκου κινούνται από πιο abstract soundscapes μέχρι soundtrack-ικά tracks για ταινίες που δεν ναι μεν δεν γυρίστηκαν ποτέ αλλά δημιουργούν ξεκάθαρες εικόνες και διαθέσεις (moods) στο μυαλό του ακροατή. Άλλος ένας θριάμβος λίτης, πειραματικής

 Ακόμα 5 φρέσκες φετινές κυκλοφορίες που μου άρεσαν ιδιαίτερα. 31. Beach House - Once Twice Melody (Sub Pop/Bella Union) Οι Βeach House ήταν μάλλον το αγαπημένο μου group στα 00s και early 10s όταν και έβγαλαν 4 καταπληκτικούς δίσκους (Beach House, Devotion, Teen Dream, Bloom). Παρόλα αυτά, οι τελευταίες δουλειές τους (Τhank Your Lucky Stars, Depression Cherry, 7) δεν με ενθούσιασαν ιδαίτερα και τους είχα κάπως ξεγράψει. Λάθος μου. Το ολοκαίνουριο διπλό LP Once Twice Melody είναι ο καλύτερος τους δίσκος εδώ και μια δεκαετία (από το Bloom του 2012 συγκεκριμένα). To ντουέτο Victoria Legrant/Alex Scally μπολιάζει την Cocteau Twins-esque dream pop τους με ακόμα περισσότερα strings και ο ήχος τους γίνεται "μεγαλύτερος" και πλουσιότερος από ποτέ. Στα αρνητικά είναι σίγουρα η μεγάλη διάρκεια του δίσκου (σχεδόν 1,5 ώρα) που μοιραία σημαίνει ότι ενώ κάποια τραγούδια είναι πραγματικά αριστουργηματικά υπάρχουν και μέτριες στιγμές γεγονός που κάνει την όλη δουλειά κάπως άνισ

 Ακόμα 5 από τις κυκλοφορίες του 2022 (φτάνουμε αισίως στις 30) που άκουσα και ξεχώρισα. 26. YUNIS - Mulid El-Magnoun (Akuphone)   H Γαλλική Akuphone πέρσι μας έδωσε δισκάρες πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής με ρίζες στην αράβικη παράδοση όπως το Archeophony του Raed Yassin και το Wujidat των Rami Abadir & Pie Are Squared και φέτος επανέρχεται στο ίδιο φάσμα ήχου με το Mulid El-Magnoun του YUNIS.  Πολύ πιο ρυθμικός δίσκος από τις προαναφερθέντες δουλειές, το Mulid El-Magnoun (ελεύθερη μετάφραση "Η γεννήτρια του τρελού" ή "η γιορτή γέννησης του τρελού) αποτελεί μια σπουδή στα μουσικά στυλ και την αισθητική της Αιγυπτιακής παράδοσης που συναντάμε στα Μulid/Mawlid (ας πούμε unofficial γιορτές Sufi αγίων) και σε διάφορες "folk" εκφάνσεις της καθημερινότητας (πχ παραδοσιακοί γάμοι). Όλα αυτά μέσα από ένα σύγχρονο ηλεκτρονικό πρίσμα που σε γοητεύει χωρίς να χρειάζεται να έχεις καμιά απολύτως ιδέα του cultural context (όπως εγώ), αρκεί μόνο να έχεις εκτίμηση στι

 Ακόμα 5 καινούριες κυκλοφορίες που ξεχώρισα για το 2022 21. Black Flower - Magma (Sdban Records)     Οι Black Flower είναι ένα σχήμα πειραματικής jazz απο το Βέλγιο. Η κύρια επιρροή τους είναι η μουσική της Αιθιοπίας με τη χαρακτηριστική πεντατονική κλιμακα αλλά δεν μένουν μόνο εκεί. Τρομερές ενορχηστρώσεις, διάφορα ηλεκτρονικά και fx, στακάτοι afro ρυθμοί, ένας δίσκος με σύγχρονο ήχο που άνετα θα μπορούσε να ψήσει πολλ@ να ασχοληθούν με τα παλιότερα διαμάντια της Ethio jazz δισκογραφίας. Ακούστε τους στο bandcamp.   22. Modern Studies - We Are There (Fire Records) Οι Modern Studies από τη Σκωτία μου θυμίζουν αρκετά πράγματα όπως πχ οι Tindersticks ή οι The Walkabouts αλλά έχουν και μια ψυχεδελοprog* και chamber pop διάσταση που κάνει τον ήχο τους 100% προσωπικό. Τα κύρια συστατικά είναι folk, έγχορδα που είναι παρόντα σε όλα τα κομμάτια ανεξαιρέτως και η ψυχεδέλεια στις κιθάρες. Ωραίο στοιχείο είναι και οι φωνές των 3 από τα 4 μέλη της μπάντας. Σε κάποια tracks τραγουδούν και ταυτόχ